Mimo tego, że Shiba bardzo lubi pływać, nie przepada za kąpielami.
Kiedy ma wziąć kąpiel, walczy łapami tylnymi i przednymi aby tylko do niej nie wejść. Nie wierzycie? Oto dowód:
Jak Shiba spędza czas wolny?
Shiba jak to pies ma bardzo dużo wolnego czasu.
Teraz pewnie wielu z was zastanawia się w jaki sposób ten nasz czworonożny przyjaciel spędza swoją nadwyżkę czasy?
Oto parę przykładów:
- Pływanie
Nasz Shiba bardzo lubi pływać. Ma nawet kartę pływacką, a latem dorabia sobie jako ratownik! Ach ten nasz uzdolniony Shiba.
- Zabawa na świeżym powietrzu
Shiba lubi spędzać czas na dworze, korzystając z różnego rodzaju atrakcji.
- Spotykanie ze znajomymi
Shiba posiada wielu znajomych i bardzo lubi spędzać z nimi czas.
- Czytanie
Shiba jest mądrym psem, dlatego też w wolnym czasie lubi poczytać sobie jakąś mądrą książkę.
- wycieczki samochodowe
Shiba posiada również prawo jazdy i często wyrusza na przejażdżki
- Spacery
Shiba jest bardzo wrażliwym zwierzakiem i poruszają go delikatnie rzeczy. Uwielbia spacerować i wąchać delikatne delikatne kwiatki które mija.
- Granie w gry
Największym Hobby Shiby nie są te wymienione powyżej a granie w gry.
Shiba jest bardzo uzdolnionym graczem.
Posiada Diament w Lolu i Globala w cs go.
„Dom bez Shiby
to jak ogród bez Shiby…”
~Shiba
Złota myśl od Shiby
Jak wygląda Shiba Inu?
Shiba inu to pies małej wielkości, o harmonijnej budowie ciała, dobrym kośćcu i dobrze rozwiniętych mięśniach. Sylwetka psa wpisuje się w kształt prostokąta; stosunek wysokości w kłębie do długości tułowia wynosi 10:11. Psy mają szerokie czoło i wyraźnie zaznaczony stop, z delikatną bruzdą. Nos czarny o prostym grzbiecie. Kufa umiarkowanej grubości, zwężająca się. Wargi ściśle przylegające. Zęby mocne ustawione w zgryzie nożycowym. Policzki dobrze wykształcone. Oczy dość małe, trójkątne, o barwie ciemnobrązowej; zewnętrzne kąciki oczu skierowane ku górze. Uszy małe, trójkątne, nieco pochylone do przodu, pewnie stojące.
Szyja gruba, mocna. Grzbiet prosty i mocny. Lędźwie szerokie i umięśnione. Klatka piersiowa głęboka; żebra umiarkowanie wysklepione. Brzuch dobrze podciągnięty. Ogon wysoko osadzony, gruby, zwinięty lub zagięty jak sierp nad grzbietem. Kończyny przednie proste, łopatki ukośne. Uda długie. Stawy skokowe grube i mocne. Palce zwarte i dobrze wysklepione. Opuszki twarde i elastyczne. Pazury twarde, preferowane ciemnego koloru. Włos okrywowy szorstki i prosty; podszycie miękkie i gęste; włos na ogonie nieco dłuższy i odstający. Dopuszczalnymi typami umaszczenia są: rudy, czarny podpalany, sezamowy, czarny sezamowy oraz rudy sezamowy.
Jaki jest Shiba Inu?
Wielu sobie może zadawać pytanie: jaki jest Shiba Inu?
Shiba jest psem niezależnym, jednak lojalnym i przywiązanym do osób, które zdobędą jego zaufanie. Ma dobry kontakt z dziećmi, powinien jednak przebywać w domu tylko ze starszymi dziećmi, które traktują zwierzęta we właściwy sposób. Nie jest polecany dla rodzin z niemowlętami i małymi dziećmi. Wobec nieznajomych zwykle zachowuje dystans, jest nieufny. Łatwo przystosowuje się do życia w różnych warunkach, wymaga jednak regularnych ćwiczeń na smyczy lub na terenie zamkniętym. W przypadku braku odpowiedniej dawki ruchu, posiadają tendencję do niszczenia przedmiotów w domu. Są bardzo zaborcze w stosunku do swoich zabawek, jedzenia i innych przedmiotów, które uznają za swoją własność. W celu zapobiegnięcia wystąpienia negatywnych cech charakteru, zalecana jest jak najwcześniejsza socjalizacja i trening psa, najlepiej przez wykwalifikowanego trenera.
Piękna i wzruszająca historia Shiby
Shiba Inu pochodzi z górzystych terenów Japonii. Słowo inu (犬) to z japońskiego pies. Znaczenie prefiksu shiba (柴) jest mniej jasne – słowo to znaczy zarośla – jednak w starym Naganowskim dialekcie słowo to także znaczyłomały. Dlatego więc Shiba Inu jest czasami tłumaczone jako „mały pies z zarośli”. Środowiskiem shiby były górzyste obszary nad brzegiem Morza Japońskiego, gdzie psy te wykorzystywano do polowań na drobną zwierzynę i ptaki. Używano ich także do polowania na niedźwiedzie i jelenie. Zależnie od okolic, w których je hodowano, psy nieco różniły się między sobą. Gdy w latach 1868–1912 przywieziono z Anglii psy podobne do angielskich seterów i pointerów myślistwo zyskało w Japonii rangę sportu. Powszechnym stało się też krzyżowanie shiby z angielskimi przybyszami. W latach 1912–1926 Shiba czystej rasy stała się niezmierną rzadkością, ograniczoną do swych pierwotnych obszarów. W zachowanie czystej rasy shiby zaangażowali się wtedy myśliwi i inne wykształcone osoby. Ratowanie ograniczonej liczby czystych w typie psów rozpoczęło się na poważnie od 1928 roku, a w 1934 r. ujednolicono ostatecznie wzorzec rasy. W 1937 r. shibę uznano za pomnik przyrody, następnie rasę tę, nadal hodowaną, ulepszano, aby stała się taką jaką jest znana obecnie.
